Osteopatia to koncepcja leczenia manualnego z ponad 100 letnią tradycją. Jest uznaną i cenioną w wielu krajach na świecie formą diagnozowania i leczenia. Ojcem osteopatii jest dr Andrew Taylor Still (1828 - 1917), XIX – wieczny amerykański lekarz. Poczucie bezsilności tradycyjnej medycyny w obliczu śmierci jego żony oraz dzieci, doprowadziło do tego, iż zaczął zgłębiać anatomie i fizjologię i przez kolejne trzydzieści lat formułował założenia nowej formy leczenia. W 1892 r. Still założył pierwszą szkołę osteopatii – American School of Osteopathy w Kirksville, Missouri.

Na grunt europejski osteopatię przeniósł jeden z pierwszych jego uczniów, James Martin Littejohn. W 1917 roku założył British School of Osteopathy. W Polsce pierwsza szkoła kształcąca osteopatów powstała w 2003 roku, a więc wcale nie tak dawno.

Wróćmy jednak do „starego doktora”.

Dr Still twierdził, że ciało to jedność mająca zdolność do samoleczenia, a jego funkcja i struktura są od siebie współzależne. Dowodził on, iż kluczem do zdrowia jest zachowanie naturalnego przepływu płynów poprzez cały organizm. Jeśli coś ten przepływ zaburza dochodzi do choroby.

Te twierdzenia stały się fundamentem osteopatii i są nauczane do dziś:

 - Ciało jest jednością,

 - Struktura i funkcja są współzależne,

 - Ciało jest zdolne do samoleczenia.

Osteopatia nie jest zbiorem technik. Dr Still nie przykładał większej wagi do ich nauczania. Owszem, istnieją różne techniki pracy ale to nie one stanowią jej sedno. Osteopatia to nauka, na którą składa się dokładna znajomość anatomii, fizjologii i psychologii człowieka. To właśnie dzięki tej wiedzy jesteśmy w stanie odszukać pierwotną przyczynę dolegliwości. Co to właściwie oznacza? Na przykład to, że bóle kręgosłupa piersiowego, które uporczywie powracają co pewien czas mogą mieć swą przyczynę w problemach z żołądkiem, i bez ich usunięcia nie będziemy w stanie wyeliminować „bólu pleców” w 100%.

Podczas leczenia osteopatycznego zwracamy uwagę nie tylko na to co dzieje się w organizmie pacjenta, poszukując wszelkich ograniczeń ruchomości czy nieprawidłowych napięć które mogą wpływać na problem z którym do nas trafił. Równie ważne jest to w jakim środowisku żyje dana osoba i jaki styl życia prowadzi. Wróćmy do wcześniejszego przykładu z bólem pleców. Załóżmy, że znaleźliśmy źródło problemu, niech będą to problemy z błoną śluzową żołądka (dlatego tak ważny jest dokładny wywiad zbierany na początku każdej wizyty). Popracowaliśmy nad tym manualnie – usunęliśmy wszelkie napięcia z tego rejonu, poprawiliśmy jego ukrwienie, popracowaliśmy nad normalizacją działania struktur układu nerwowego go zaopatrujących. Organizm może teraz rozpocząć proces regeneracji. Ale pacjent wraca do domu i faszeruje się „śmieciowym jedzeniem” które na dłuższą metę od nowa podrażnia żołądek… problem powraca. To właśnie dlatego podczas wizyty udzielamy pacjentom wskazówek co mogą robić sami aby na dobre usunąć swój problem. I nie chodzi tu tylko o ćwiczenia, mówimy o odpowiedniej aktywności fizycznej, diecie itp. Jako, że nie da się wiedzieć wszystkiego, czasami odsyłamy pacjenta do specjalistów z innych dziedzin, żeby leczenie było jak najbardziej kompletne. Mam tu na myśli dietetyków, psychologów, trenerów personalnych itp.

Jak widzicie na powyższym przykładzie (a jest on bardzo uproszczony), osteopatia to nie tylko leczenie bólu kręgosłupa. Tym bardziej nie jest to nastawianie kręgów czy inne magiczne „techniki”. Jest to filozofia i holistyczna koncepcja terapeutyczna oparta na elementarnych fundamentach żywego organizmu.

Współczesna osteopatia i jej praktykowanie wymaga doskonałych umiejętności praktycznych oraz ogromnej wiedzy ogólnomedycznej.

Osteopatia z powodzeniem współpracuje z klasyczną medycyną wspomagając zastosowane leczenie poprzez czuwanie nad jakością tkanek chorego i stymulując procesy naprawcze organizmu. Prewencyjna rola osteopatii polega na nie dopuszczeniu do utrwalania się napięć będących wynikiem urazów, przebytych chorób czy powtarzających się złych nawyków ruchowych i/lub higienicznych. Organizm będący w dobrej kondycji jest bardziej odporny na urazy czy infekcje.

Dla kogo przeznaczone jest leczenie osteopatyczne? Dla każdego. Ze względu na samą formę pracy nadaje się zarówno dla niemowlaków jak i dla osób w podeszłym wieku.